μου είπε ένας κωλόγερος, πως θα έπρεπε να αρχίσω να κάνω κάποια πράγματα κι άρχισα να τρέμω,να τρέχω έφυγα μακριά σκαρφάλωσα ψηλά κι έβαλα 8 χαρτάκια κάτω απ' τη γλώσσα μου την ώρα που εκείνη έγλειφε το πορτοφόλι μιας ανερχόμενης ινφλουενσερ πρώτα σλουρπ-σλουρπ! μετά γκλουκ-γκλούκ! Τέλος η αποκαλύψη. Μοιραζόμαστε το τελευταίο έκστασυ, ψιλοσπασμένο ήδη στο μικρό τσεπάκι της τσάντας μου προσκυνάω το βάθος της συνοδοιπόρου μου, σχεδόν το λατρεύω και στην αγκαλιά της εκκλησίας των μυκήτων της προτείνω για αλλαγή αντί να φτιάξουμε νόστιμα τον κόσμο να τον κάνουμε φρικτό, τόσο φρικτό που να παρακαλάει ο πλανήτης να σταματήσει να γυρίζει και εμείς να συνεχίζουμε. Το μήνυμα είναι πάντα εκεί, εκεί σπάσε μου ακόμα μια γραμμή βαθιά-πιο βαθιά το ωραίο μυστικό το λες απλά: απόψε άστρα του ουρανού επιστρέφω στη μαϊμού.
discomfort n' bitterness