degenerate aktivities

  Ο τρόμος κατεβαίνει σαν αγριοκάτσικο απ' το βουνό και πέφτει στην αγκαλιά σου όπως ένα πρόγραμμα ευγονικής σχεδιασμένο από δημοκρατίες πέφτει στα σχέδια των ναζί. Ο τρόμος υπάρχει: με τα γαλάζια του μάτια και την γατίσια του ουρά διαμαρτύρεται για όλα τα βάσανα: ( σηκώνει την σημαία της εξέγερσης, ο τρόμος μοιάζει τόσο με ψάρι-κλόουν μα περισσότερο με δυστυχισμένο μεσήλικα). Τρόμος: οι αξιολογήσεις σε εμπόρους αμφεταμίνης του διαδικτύου (τι εποχές κι αυτές). Τρόμος: η εύα μπράουν ή η κυρά φροσύνη να κατεβαίνουν το δρόμο του ήλιου προς τη ματωμένη γη. Τρόμος: ο λαιμός σου Αφίλητος και χωρίς αίμα.

  είναι αυτό που είναι: και τίποτα παραπάνω είναι η πέτσα του γουρουνιού που δεν αντέχει να της μιλάνε για τον κατακλυσμό είναι, αν κάτι είναι τελικά το αργό και βασανιστικό φύτεμα μιας ελιάς μέσα στην έρημο: είναι αυτό που είναι μια απελπισία που ψήθηκε στον ήλιο κι από πλαστελίνη έγινε κεραμικό. Down-town, εμετικό σούρουπο: πάνω απ' τα κεφάλια μας διαρκώς κάνει αναπάντητες η μητέρα αϋπνία: άφησε την να σε αγγίξει, άλλωστε ποτέ δεν είχες καλή σχέση με τα στρώματα ή με τις τάβλες των κρεβατιών. Μα παραμένει ζωντανός ο εχθρός-> και τις ύστερες ώρες της ανθρωπότητας θα βγει απ' τον τάφο του και θα έρθει να στήσει την φωλιά του στην καραφλιασμένη μου καρδιά : κι εκεί θα σταθεί όπως ο στοιχειωμένος βασιλιάς την ώρα που αρπάζει για πάντα την ψυχή και το σώμα του νεαρού πρίγκιπα. Ελληνικά καλώδια ρουμάνικα λεωφορεία πολυεθνικά -μαλακίες- δρομολόγια: για μένα δεν έχει τίποτα, ούτε εδώ ούτε σε άλλο αστερισμό. Κι αν δε μπορείς να μιμηθείς τη ζωή σου στο SIMS δοκίμασε το Ri

  Για πόσο καιρό η απελπισία μας θα μένει ατύπωτη;;; - κρίμα ο σπουδαίος τρελός της ιστορίας έγινε το άλλοθι της μέτριας ποίησης κι ακόμα χειρότερα της μέτριας ζωής |χ| αλλά δεν υπάρχει μέτρια ζωή, έτσι κι αλλιώς.                                                                          Τις ώρες                                                              που ο κάλος των ποδιών                                                                 συναντά τον αστακο                                                    της γλωσσικής επιτήδευσης, τον αχινό της χωροχρονικής ανωμαλίας και το αβάσταχτο πονάκι της ατελούς πέψης των τροφίμων: ε τότε είναι μια καλή στιγμή να σκεφτούμε τον εσώκλειστο ψυχίατρο που τρώει μπουκιά-μπουκιά το δέρμα μας που εκπέμπει sos σε όλο το γαλαξία για να μας παρασύρει στην παγίδα του. “Γιατρέ φάε με πιο γρήγορα να τελειώνω με αυτό το μαρτύριο” Ψελλίζω και βάζω να παίξω duke nukem 3D.