Για πόσο
καιρό
η απελπισία μας
θα μένει
ατύπωτη;;; -κρίμα
ο σπουδαίος τρελός της ιστορίας
της μέτριας ποίησης
κι ακόμα χειρότερα
|χ| αλλά
δεν υπάρχει μέτρια ζωή, έτσι
κι αλλιώς.
Τις
ώρες
που ο κάλος των ποδιών
συναντά
τον αστακο
της γλωσσικής επιτήδευσης,
τον αχινό
της χωροχρονικής ανωμαλίας
και
το αβάσταχτο πονάκι
της ατελούς
πέψης
των τροφίμων:
ε τότε
είναι μια καλή στιγμή να σκεφτούμε
τον
εσώκλειστο ψυχίατρο
που τρώει
μπουκιά-μπουκιά το δέρμα μας
που
εκπέμπει sos σε όλο το
γαλαξία
για να μας παρασύρει στην
παγίδα του.
“Γιατρέ φάε με πιο γρήγορα να τελειώνω με αυτό το μαρτύριο”
Ψελλίζω
να παίξω
duke nukem
3D.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου