κ
α
τ
παράπολύ αργά
λ
α
β
α
πως το φυσιολογικό
είναι μια βιολογική
επανάσταση της σάρκας
έναντια σε ό,τι βρίσκεται
μακριά της:
καταλάβαινα πάντα αργά τα πράγματα
διότι υπήρξα νοητικά καθυστερημένη,
ανάπηρη
μία παλιάτσος της διαδικτιακής
διασποράς:
κι όμως εσύ
εσύ άντεξες
και διέσχισες συνωμοτικά το σκοτάδι
για να κουβαλήσεις
λάδι, γιαούρτι και εισητήρια.
Ορκίστηκες:
καθώς τα έδινες
πως αυτά είναι μόνο η αρχή κι ότι
πρέπει να φανταστούμε
να ανατινάσεται
η εθνική οδός
στη θέση του γιαουρτιού.
κ
α
τ
παράπολύ αργά
λ
α
β
α
μου έλεγες:
“επιθυμώ άρα υπάρχω”, εγώ
πάλι
έβλεπα να ποτίζεται ένα λουλούδι
και ονειρευόμουν
να ξαποστάσω το κεφάλι
μου πάνω στη στάχτη του κόσμου/κι ήταν
αλήθεια:
πως υπήρξα νοητικά καθυστερημένη
κι ανάπηρη, όμως
τι σημασία έχει αυτό
όταν μου πάνε τόσο πολύ τα καρώ πουκάμισα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου