που σιγά σιγά
γλυστράει στο πεπτικό μας σύστημα.
Όχι δεν έχει το
δικό σου όνομα
κι ακόμα
(σημειώσεις για
τη φίλη μου:
δε λέγεται
έρωτας).
Κουρασμένος με
πράσινα γάντια προχωρώ
μέσα στο δάσος
με τους κανίβαλλους
αγαπημένος ανάμεσα
στους διωγμένους
πολύ σκεπτικός μέσα
στους αισιόδοξους.
Πως να μιλήσω για το κάτι παραπάνω από εμένα; Δεν κληρονόμησα ούτε περιουσία
ούτε μυαλό
μα τα απομεινάρια ενός πιθήκου.
Αλλά
τρόπο
πιτσιρίκια
κλέβουν το βράδυ μπογιά απ' τα εργοτάξια
χωρίς τύψεις
βάφουν το
πρόσωπο τους και προχωρούν με θάρρος
μες τον υπόνομο
Πόλη: αν
άλλοι σε λένε στρατόπεδο, φυλακή και
νοσοκομείο
εγώ ξέρω
καλά πως είσαι ένα σεξ σοου
για ανίκανους ερωτικά μπαρμπάδες. Πόλη:
αν άλλοι τρέμουν μη βρεθούν στην ανάγκη
σου
εγώ τρέμω
μην βρεθώ στην αγκαλιά σου.
Μεγάλωσα
και δεν έγραψα ένα ποιήμα
που να
έχει μισό στίχο έστω
για
εκρηχτικά και φωτιές και αστυνομικά
τμήματα
μεγάλωσα
μα δε χρειάζεται ούτε βιάζομαι να το
κάνω
νιώθω πιο
άνετα να μιλώ
για τη
σόγια που ανθίζει στο μουχλιασμένο νερό
της βροχής. Και τη μαζεύουν οι μεταλλαγμένοι
και τη μαζεύουν οι κανίβαλλοι. Ευχαριστώ
πολύ,
ευχαριστώ
πολύ
αγαπημένο μου εργοτάξιο, ευχαριστώ
είδα τον
εαυτό μου στον καθρέφτη και δεν με
ενδιέφερε καθόλου
θα πάρω
αυτή την αδιαφορία σα ζωή κι όχι σα
θάνατο γιατί
αποφάσισα πως η απόφαση μετράει πραγματικά
και για
τον κύκλο των πλασμάτων
με το
βιβλίο και το Βιβλίο
προσθέτω
αυτά:
Θα βρούμε τρόπο να ερμηνεύσουμε
όλα τα
ερωτηματικά που σχηματίστηκαν
στα χωράφια
με το απαλό γαλάζιο καλαμπόκι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου