Το πρόβλημα με τις ποιήτριες που κάνουν και θέατρο.

Βασικά κανένα

πρόβλημα, είναι

όλες τους υπέροχες. απλά
τους έχει κολλήσει αυτή,
η πάθηση του δράματος

και της πίστης σε μια

~~φαντασία~~

φανταστική σκηνή.

καταλήγουν να παίρνουν τα πράγματα πιο σοβαρά απ' ό,τι τους αξίζει

ανησυχούν

για το μονοπάτι που διασχίζει ο μέρμηγκας πριν

φτάσει στη ζάχαρη, ανησυχούν

για τα τραύματα απ' τις σφαίρες, για

τα τραύματα απ' τους δείκτες του ρολογιού.

παθιάζονται με τον πόλεμο

ανάβουν ένα κερί

στη μνήμη της άγνωστης νοσηλεύτριας

του τάδε μετώπου

της τάδε σύγκρουσης

κι ουρλιάζουν

ουρλιάζουν ~~τόσο~~
σαν την ψυχή
ενός άθεου γέρου

που έζησε με μετριοπαθείς

αντιλήψεις

για τον κόσμο και τα πάντα

για την ψυχή ενός

άθλιου

γέρου

πριν εκείνη

εγκαταλείψει το κορμί του

και χαθεί για πάντα

μέσα στο ατέλειωτο

γκρι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί

Θα μπορούσε να συμβεί μια μέρα ακόμα και σε εμάς, θα μπορούσε ο ουρανός να ξυπνήσει επιτέλους ροζ, οι ακρίδες να μας τσιμπούν ερωτικά: και τα μυστήρια της εκκλησίας να είναι πλέον κατανοητά. Θα μπορούσε να συμβεί {θα σβήνουμε τα τσιγάρα μας πάνω στις σελίδες των αγαπημένων μας βιβλίων}-{θα ξεκινήσουμε διαλογισμό}- {θα αγκαλιάσουμε στοργικά τους περίεργους, πιο συνωμότες και παράξενους απ' } τους αδερφούς μας και ταπεινά θα τους => οδηγήσουμε στο άσυλο. Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν, κι άλλα ακόμα / πιο / σπουδαία: ένας σκοπευτικός σύλλογος, μια θεραπεία για τον Καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, η εκλογή ενός κεντροδεξιού κόμματος, η συμβούλη μιας αγαπημένης φίλης και το δροσερό φίλημα ενός αγοριού, κάπου στις άκρες του πράσινου κάμπου. Όλα αυτά μπορούν να συμβούν κι είναι πιθανό να συμβούν πράγματι σε κάποια επόμενη χρονική στροφή, όπως παρατηρείς ευγενικέ μου άνθρωπε τίποτα από αυτά δεν είναι τρομερό, το μόνο τρομερό είναι, να, αυτός ο απέραντος κόσμος κατοικημένος

Διαβάστε περισσότερα

Χοιρινή (fate)

Έχουμε ρίξει ό,τι έχουμε, τα πάντα ενάντια σε αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση μα αυτή εξακολουθεί να επιμένει, σαν λεκές που δε σβήνει σαν σκιά που κυνηγάει το σώμα Έχουμε πάρει χάπια, έχουμε δει θεραπευτές ασκηθήκαμε, διαλογιστήκατε μας σαπίσαν στο ξύλο, μας κόπηκε η αναπνοή μιλησαμε με φίλους και συγγενείς αποκτήσαμε κατοικίδια. Ρίξαμε τα πάντα ενάντια σε αυτό το πράγμα κλείσαμε τα παράθυρα μας, ανοίξαμε τα κρεβάτια μας το ένα τυχαίο, προβληματικό μα έστω ενδιαφέρον άτομο αντικαθίσταται από το επόμενο ψυχικά άρρωστο μα έστω όχι εντελώς βαρετό, που κι αυτό ψάχνει κάποιον, κάποια, κάτι οτιδήποτε χρειαστεί για να μην σκέφτεσαι την κατάσταση. δοκιμάσαμε χημικά δοκιμάσαμε φάρμακα φάρμακα με συνταγή, τα πήραμε βιαστικά σα να ήταν το τελευταίο μουνί στη γη τα πήραμε χωρίς συνταγή σε χάπια, σκόνη, κρυστάλους βράχια και mp3 wav, youtube erowid, psychonautwiki τα πήραμε με ντροπή κι ας συνηθίζαμε να είμαστε κόκκινοι μόνο στα πολιτικά τα πήραμε σε Flac τα ανοίξαμε με VLC ή οποιοδήποτε τρόπο α

Διαβάστε περισσότερα

κα(r)γώ

κ α τ παράπολύ αργά λ α β α πως το φυσιολογικό είναι μια βιολογική επανάσταση της σάρκας έναντια σε ό,τι βρίσκεται μακριά της: καταλάβαινα πάντα αργά τα πράγματα διότι υπήρξα νοητικά καθυστερημένη, ανάπηρη μία παλιάτσος της διαδικτιακής διασποράς: κι όμως εσύ εσύ άντεξες και διέσχισες συνωμοτικά το σκοτάδι για να κουβαλήσεις λάδι, γιαούρτι και εισητήρια. Ορκίστηκες: καθώς τα έδινες πως αυτά είναι μόνο η αρχή κι ότι πρέπει να φανταστούμε να ανατινάσεται η εθνική οδός στη θέση του γιαουρτιού. κ α τ παράπολύ αργά λ α β α μου έλεγες: “επιθυμώ άρα υπάρχω”, εγώ πάλι έβλεπα να ποτίζεται ένα λουλούδι και ονειρευόμουν να ξαποστάσω το κεφάλι μου πάνω στη στάχτη του κόσμου/κι ήταν αλήθεια: πως υπήρξα νοητικά καθυστερημένη κι ανάπηρη, όμως τι σημασία έχει αυτό όταν μου πάνε τόσο πολύ τα καρώ πουκάμισα.

Διαβάστε περισσότερα

degenerate aktivities

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου